Το συμφέρον τελικά, είναι αυτό το οποίο καθορίζει τα πάντα. Ιδιωτικό, οικογενειακό, εθνικό.
Με την συγκεκριμένη ή με οποιαδήποτε άλλη σειρά δεν έχει σημασία. Και οι τρεις αυτές παράμετροι αποτελούν το ανθρώπινο συμφέρον.
‘Οσο και να διατείνονται όλοι πως, για παράδειγμα, ενδιαφέρονται για τις ζωές των αμάχων κατά
τη διάρκεια μιας πολεμικής σύγκρουσης, στην πραγματικότητα και εφόσον δεν προβαίνουν σε καμιά πράξη για να προστατεύσουν τις ζωές των αμάχων αυτών αποδεικνύουν ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για το προσωπικό τους συμφέρον με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το πραγματικό πρόβλημα, ωστόσο, αρχίζει να υφίσταται όταν το προσωπικό συμφέρον παύει να συνίσταται και από τις τρεις συνολικά παραπάνω παραμέτρους. Όταν δηλαδή υπολείπεται μιας
ή περισσότερες από αυτές τις τρεις παραμέτρους.
Σε αυτήν την περίπτωση οι αποφάσεις και οι πράξεις ενός ανθρώπου μπορεί να καταστούν
μοιραίες για τον ίδιο αλλά και για τους άμεσα εξαρτημένους από αυτόν. Επίσης είναι πολύ σημαντικό
να διευκρινιστεί πως οι παράμετροι αυτές καθορίζονται διαφορετικά για κάθε άνθρωπο, ανάλογα
με τις ευθύνες οι οποίες προκύπτουν από την ιδιότητά του αλλά και από τις απορρέουσες
συνέπειες των πράξεών του.
Ας λάβουμε ως παράδειγμα τον ηγέτη ενός έθνους. Οι έννοιες προσωπικό, οικογενειακό και
εθνικό συμφέρον ερμηνεύονται διαφορετικά από ό,τι για οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο.
Σε αυτήν την περίπτωση οι τρεις αυτές παράμετροι συμπιέζονται σε μία, το Εθνικό Συμφέρον.
Εάν ο άνθρωπος με την συγκεκριμένη ιδιότητα θεωρήσει λανθασμένα πως για οποιαδήποτε απόφαση
ή πράξη του πρέπει να λάβει υπόψη του το προσωπικό ή το οικογενειακό του συμφέρον, σε κάθε περίπτωση θα αποφασίσει και θα πράξει λανθασμένα.
Εάν προσέξατε δεν έλαβα ως παράδειγμα τον πρωθυπουργό ενός κράτους αλλά τον ηγέτη ενός έθνους.
Η ιδιότητα του πρωθυπουργού ενός κράτους είναι διαφορετική.
Σε αυτήν την περίπτωση το Εθνικό συμφέρον αντικαθίσταται από το κρατικό συμφέρον.
Σε ορισμένες λυπηρές περιπτώσεις οι παράμετροι συμπιέζονται αποκλειστικά στο προσωπικό ή / και
στο οικογενειακό συμφέρον. Σε αυτές τις λυπηρές περιπτώσεις οι άνθρωποι οι οποίοι αποτελούν
ένα έθνος ή οι πολίτες του κράτους αντίστοιχα είναι καταδικασμένοι, είτε το έχουν αντιληφθεί είτε όχι.
Στις περιπτώσεις του Ελληνικού έθνους και του κράτους της Ελλάδας συμβαίνει το εξης:
Το Ελληνικό έθνος έχει διασκορπιστεί ανά τον πλανήτη και πορεύεται αυτή την στιγμή χωρίς ηγέτη.
Το ελλαδικό κράτος, το οποίο θα έπρεπε να μεριμνά για τους Έλληνες ανά τον κόσμο δεν είναι σε θέση
να εκπληρώσει καμιά από τις βασικές υποχρεώσεις του, πόσο μάλλον την πιο σημαντική.
Επίσης διαθέτει διαχρονικά πρωθυπουργούς οι οποίοι στην καλύτερη των περιπτώσεων λαμβάνουν αποφάσεις αποκλειστικά με βάση το κρατικό συμφέρον, αν όχι το προσωπικό / οικογενειακό.
Αυτή είναι κατά κύριο λόγο η αιτία του εθνικού εφιάλτη τον οποίο βιώνουμε αυτήν την στιγμή.
Χωρίς την ύπαρξη εθνικού προσανατολισμού και εθνικού σχεδίου κατ’εντολή εξωτερικών δυνάμεων
από ό,τι φαίνεται, το ελλαδικό κράτος απώλεσε τον οικουμενικό χαρακτήρα λαμβάνοντας αποφάσεις αποκλειστικά βάσει του κρατικού συμφέροντος το οποίο, ωστόσο, δεν εξαρτάται από την επιβίωση
του έθνους ή έστω των πολιτών του αλλά από την επιβίωση του κρατικού μηχανισμού, ακόμα
και εάν αυτό σημαίνει πως η εδαφική επικράτειά του πρέπει να συρρικνωθεί για να επιβιώσει.
Η εξέλιξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη σχεδόν διάσπαση του ελληνικού έθνους μέσω της αυξημένης μετακίνησης εκτός της Ελλαδικής, ακόμα και της Ευρωπαικής επικράτειας.
Είναι πράγματι μια πολύ δύσκολη κατάσταση η οποία κανείς δεν γνωρίζει πού μπορεί να καταλήξει.
Το βέβαιο είναι πως όπως όλα τα έθνη, έτσι και το Ελληνικό χρειάζεται ζωτικό χώρο τον οποίο
σήμερα δεν διαθέτει. Ακόμα και η εδαφική επικράτεια της Ελλάδος έχει απορροφήσει λαούς
από άλλες ηπείρους.
Το έθνος μας πληρώνει δυστυχώς την στενόμυαλη αγγλοσαξωνική πολιτική της συμπίεσης εθνικών ομάδων εντός συγκεκριμένων και περιοριστικών εδαφικών ορίων ελεγχομένων από απρόσωπους
κρατικούς μηχανισμούς.
Μια πολιτική η οποία έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται από τον δέκατο ένατο αιώνα παρασύροντας
την ανθρωπότητα σε συνεχόμενους και αιματηρούς πολέμους.
Δυστυχώς, η λύση του προβλήματος αυτού από ό,τι φαίνεται δεν θα είναι απλή. Σαν Έλληνες πρέπει
να προετοιμαστούμε για το χειρότερο αλλά και για την επανάκαμψή μας ταυτόχρονα. Το σίγουρο είναι
ότι από οποιαδήποτε δυσκολία, μπορεί καμιά φορά να προκύψει και κάτι καλό. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, για εμάς τους Έλληνες ανεξαρτήτως ιδιελογιών ή πολιτικών αποχρώσεων είναι
να αντιληφθούμε πιό πραγματικά είναι το συμφέρον μας.