Είναι αμέτρητες οι φορές που έχουμε ακούσει από τα χείλη των εγχώριων πολιτικών για τον μύθο της συμμαχίας των «Νοτίων» κρατών της Ευρώπης. Είναι επίσης αμέτρητες οι φορές που κάποιος έχει συγκρίνει τους Έλληνες με τους σύγχρονους Ιταλούς, Γάλλους και Ισπανούς, ανακαλύπτοντας μάλιστα και ομοιότητες. Η αλήθεια ωστόσο είναι πολύ βαριά για να την αντέξει ο οποιοσδήποτε σύγχρονος πολιτικός της Ελλάδας που σαν τον Ιούδα απλώνει το χέρι και γραπώνει τα 30 αργύρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ο οποιοσδήποτε σύγχρονος Έλληνας. Είναι τόσο εκκωφαντική, που σπάνια πλέον μπορεί κάποιος εντός ή εκτός Ελλάδας να τη συλλάβει. Και επίσης σπάνια μπορεί να πιστέψει κάποιος πως κάποτε μιλούσε όλος ο κόσμος για την Ελλάδα με θαυμασμό, αλλά πολύ περισσότερο, με σεβασμό. Και όλα αυτά γιατί χάσαμε δυο πολέμους. Έναν εναντίον των Τούρκων το 1922 και έναν μέσα στη χώρα μας σε καιρό ειρήνης τη δεκαετία του 1980.
Γιατί οι Τούρκοι, οι οποίοι ζουν και ξυπνούν με την ιστορία, θυμούνται ακόμα το 1922 και τη συνθήκη της Λοζάνης ; Γιατί πολύ απλά πιστεύουν πως οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής τούς αδίκησαν και πως θα ξημερώσει η ημέρα κατά την οποία οι Έλληνες θα έχουν σκορπίσει μέσα στην ηπειρωτική Ελλάδα αφήνοντας την κατακόκκινη σημαία να σκίζει τον αέρα του Αιγαίου.
Στην Ελλάδα αντίθετα η τιτάνια αυτή προσπάθεια της φυλής μας να επιστρέψει πίσω στο βασικό της εθνικό χώρο, έχει θαφτεί επίτηδες κάτω από τη δουλοπρέπεια, τη δειλία, την αποδοχή της ηττοπάθειας και τη συμφωνία σε όλα, ώσπου να μην μείνει τίποτα.
Στην Ελλάδα αντίθετα από την Τουρκία, πιστεύουν πως οι μεγάλες δυνάμεις μάς δικαίωσαν μέσω της συνθήκης της Λοζάνης. Και έτσι δεκαετία στη δεκαετία η φυγοπονία άπλωσε το πέπλο της πάνω από την πατρίδα μας, ενώ η μαχητικότητα έχει κυριεύσει τους Τούρκους.
Ποια «νότια συμμαχία» μπορεί να υφίσταται όταν καμιά χώρα στην Ευρώπη δεν σέβεται πραγματικά πλέον την Ελλάδα ; Ποια συμμαχία και με ποια χώρα μπορεί να υπάρξει, όταν η Ελλάδα αποτελεί πλέον έρμαιο του κάθε Τούρκου τυχοδιώκτη πολιτικού ; Όταν οι άλλες χώρες έχουν τη δυνατότητα να αψηφούν τις προσταγές και τις υποσχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί να συμμαχήσουν με την Ελλάδα η οποία σκύβει καθημερινά το κεφάλι στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ;
Και γιατί να μας κυβερνούν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο ; Τι σχέση μπορεί να έχουν με την πατρίδα μας ; Ποιος από όλους αυτούς πόνεσε όταν εκατομμύρια Έλληνες δέχτηκαν το κεραυνοβόλο Τουρκικό χτύπημα ; Ποιος θα νοιαστεί αν κάποτε η Τουρκία προσπαθήσει να καταφέρει το ίδιο χτύπημα σε όσους έχουμε απομείνει ; Κανείς. Αβοήθητοι και χωρίς πραγματικά δικαιώματα σαν σύνολο έχουμε καταντήσει οι κυνηγημένοι.
Όλα τα άσχημα έχουν εισχωρήσει παντού. Βασιλιάδες στην Ελλάδα είναι το χρήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι υποτακτικοί πολιτικοί της. Και αυτοί οι Βασιλιάδες έχουν καταντήσει την Ελλάδα μια μαριονέτα στα χέρια της Τουρκίας. Αυτή είναι η λαϊκή κυριαρχία που τάχα έχουν καταφέρει οι πολιτικοί ; Αυτό είναι το κράτος στην υπηρεσία του λαού ; Όχι. Αυτός είναι ο παράδεισος του κάθε Τούρκου o οποίος ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα ανέμενε να ζήσει 30 ή 40 χρόνια πριν.
Εύχομαι κάποιος, μέσα από τα εκατομμύρια των Ελλήνων, να βρει τον τρόπο να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον κάθε Τούρκο πρόεδρο και την Τουρκία. Κάποιος ο οποίος δεν θα χαρακτηρίζει τον εαυτό του «Νότιο», «Ευρωπαίο», «Ανατολίτη» ή «Βαλκάνιο» αλλά ΕΛΛΗΝΑ με όλη τη δυναμική την οποία η λέξη αυτή απελευθέρωνε ελάχιστους αιώνες πριν. Γιατί περισσότερη σημασία από την ιστορία που διδάσκεται έχει εκείνη η οποία ΓΡΑΦΕΤΑΙ.