Κυπριακή Δημοκρατία : Η Ταφόπλακα της Κύπρου

Άρθρο του Γιώργου Μιχαήλ

Είναι μια μάχη η οποία έχει ξεκινήσει πολλούς αιώνες πριν.

Είναι ωστόσο η πολιτική χειραφέτηση και όχι ο αγώνας για την επικράτηση της Θείας δικαιοσύνης, ο καθοριστικός παράγοντας του αποτελέσματος της μάχης αυτής.

Καταδικασμένοι από τη μοίρα τους οι επαγγελματίες πολιτικοί επέτρεψαν στους Τούρκους να πλέξουν ένα κράτος, μέσα στο ίδιο το κράτος της Κύπρου, πολύ πριν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία. Γιατί είναι βαθύτατα γελασμένος όποιος πιστεύει πως οι Τούρκοι καταπάτησαν ξαφνικά ένα πρωί τη μισή Κύπρο. Είχαν προετοιμάσει το έδαφος πολλές δεκαετίες πριν, εκμεταλλευόμενοι τον εσωστρεφή εγωισμό των Ελλήνων πολιτικών της Κύπρου.

Με τα συμπτώματα της τύφλωσης σε προχωρημένη μορφή επετράπη σταδιακά από Έλληνες και Άγγλους, να αποκτήσουν οι Τούρκοι περισσότερα δικαιώματα από εκείνα τα οποία τους αναλογούσαν.

Είναι γνωστό πως οι Τούρκοι αποτελούσαν την αστυνομία των Άγγλων, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν την καταχρηστική εξουσία τους μετά το 1960. Γνωρίζοντας πολύ καλά τη θέση τους, εκμεταλλεύτηκαν χωρίς έλεος όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες των Ελλήνων πολιτικών της Κύπρου. Κατόρθωσαν έτσι να προετοιμάσουν το έδαφος για την εισβολή του 1974, όταν οι δικοί μας πολιτικοί πολεμούσαν μεταξύ τους για οποιοδήποτε ευτελές αξίωμα.

Σήμερα συνεχίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη και οι δύο πλευρές το ίδιο τροπάριο. Οι Τούρκοι διεκδικούν παραπάνω από ό,τι τους αναλογεί και οι Έλληνες έχουν βυθιστεί στη μακροχρόνια πλάνη της εσωτερικής μάχης για τα αξιώματα του αέρα. Και επειδή η ανθρώπινη φύση δεν συγχωρεί κανενός είδους αδυναμία, όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως υποστηρίζουν έμμεσα την Τουρκία. ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία. Γιατί εάν δεν το έκαναν, οι Τούρκοι θα είχαν φύγει από την Κύπρο με την παρέμβαση του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του οργανισμού, όπως δηλώνουν καθημερινά με τον πιο γελοίο τρόπο οι πολιτικοί της Ελλάδας και της Κύπρου. Και επειδή τα προσχήματα πρέπει να τηρούνται ακόμα και από τους ισχυρούς, η ομοσπονδία φαντάζει ως η μοναδική λύση του προβλήματος. Μια λύση την οποία τόλμησε να «σπιλώσει» ένας νεαρός Ελληνοκύπριος ο οποίος κατέβασε από τον ιστό το μισητό πανί των Τουρκοκυπρίων. Αυτό το πανί το οποίο συνόδευσε στον τάφο χιλιάδες Ελλήνων της Κύπρου και έχει αποτυπωθεί σε όλον τον Πενταδάκτυλο για να θυμίζει στους Κυπρίους πως είναι ακόμα οι σκλάβοι των Τούρκων.

Αυτό το πανί έσπευσε να υποστηρίξει η αποκρουστική Κυπριακή Δημοκρατία εκδίδοντας ένταλμα σύλληψης αυτού του νεαρού. Αναγνωρίζοντας αυτόματα με τον συγκεκριμένο τρόπο το κράτος των Τούρκων στην Κύπρο.

Από σήμερα όλοι οι Κύπριοι πρέπει να κάψουν τα διαβατήρια της Δημοκρατίας και τις ταυτότητές τους. Γιατί από σήμερα πρέπει να δηλώσουν πως δεν θέλουν να ανήκουν σε ένα Τουρκοκρατούμενο κράτος αλλά σε μια πραγματικά ελεύθερη πατρίδα. Και πρέπει ακόμα να δηλώσουν πως θα αγωνιστούν όπως μπορούν για την επίτευξη αυτού του στόχου. Εάν δεν το κάνουν σημαίνει πως έχουν μολυνθεί τόσο πολύ από το δηλητήριο των αριστεροδεξιών πολιτικών τους, ώστε η σήψη και η καταστροφή τους να είναι μη αναστρέψιμη.

Γιατί ελευθερία δεν σημαίνει η δυνατότητα να πάει κάποιος στη δουλειά του και να επιστρέψει στο σπίτι σαν καλοκουρδισμένος δούλος ενός τερατόμορφου κράτους. Ελευθερία σημαίνει η δυνατότητα να μπορεί κάποιος να σηκώσει τη σημαία του σε οποιοδήποτε σημείο του έδαφος που γεννήθηκαν και έζησαν εκείνοι οι οποίοι του έδωσαν ζωή.

Γιατί η Τουρκία είναι αχόρταγη και δεν θα ησυχάσει εάν δεν κατακτήσει ολόκληρη την Κύπρο. Σε βάθος χρόνου η σύγκρουση μαζί της θα είναι ένας βασανιστικός μονόδρομος. Ακριβώς όπως και το 1974. Η ανοχή δεν αποτελεί λύση. Η υποχωρητικότητα σπρώχνει την Τουρκία μέρα με τη μέρα όλο και πιο κοντά στο στόχο της. Όταν ο εχθρός είναι ανηλεής, βάρβαρος και αδηφάγος πρέπει να αντιμετωπιστεί όσο πιο δυναμικά γίνεται. Χωρίς φόβο. Διαφορετικά είναι σίγουρο πως αργά ή γρηγορά θα επικρατήσει.

Το σθένος και η θέληση φαίνεται πως ακόμα φωλιάζει στις καρδιές των Κυπρίων. Αρκεί να παύσει η προσπάθεια καταπολέμησης και των δύο από την ίδια τη Δημοκρατία της Κύπρου. Και κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουμε είναι το εξής. Ακόμα και εάν αιωνίως αποφεύγουμε την σύγκρουση με τους Τούρκους, η ειρήνη και η ευημερία δεν θα αποκτηθούν ποτέ. Απλά θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ ώσπου να αφανιστούμε από το πρόσωπο της γης.

Αλλά προσωπικά δεν πιστεύω πως αυτό είναι το πεπρωμένο το οποίο ο Θεός επιφυλάσσει για τους Έλληνες. Είναι σίγουρο πως η ύπαρξη των Τούρκων στη γη εξυπηρετεί κάποιον σκοπό, πολύ στενά συνδεδεμένο με το μέλλον της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Αρκεί να αποφύγουμε την παγίδα της πλάνης στην οποία μας έχουν αναγκάσει να πέσουμε οι υποτιθέμενοι «ηγέτες» μας.