Επιθετικότητα

Άρθρο του Γιώργου Μιχαήλ

Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως ήταν πράγματι συμπαθείς κάποιες προσπάθειες με σύνθημα ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ ή ΔΡΑΣΗ ή οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως η ανταπόκριση ήταν ανάλογη. Και δεν ήταν ανάλογη γιατί οι προσπάθειες αυτές δεν βασίστηκαν σε μια δυνατή φλόγα, σε μια ασυγκράτητη θέληση ή σε μια ακλόνητη πίστη.

Σε μια Ελλάδα έτη φωτός πίσω από την πρόοδο, ανίκανη να ακολουθήσει τις άλλες χώρες της Ευρώπης και με σχεδόν ετοιμοθάνατο πνεύμα, η μετριοπάθεια αποτελεί πλέον μια γραφική στάση. Τόσο γραφική όσο η επιθετικότητα θα αποτελούσε στην Αυστραλία.

Επιθετικότητα. Μια τόσο παρεξηγημένη λέξη.

Αυτήν όμως επιστρατεύει η μάνα όταν κάποιος ενοχλήσει τα παιδιά της. Από αυτήν αντλεί δύναμη ο πατέρας όταν πρέπει να παλέψει για να εξασφαλίσει τις καθημερινές ανάγκες στην οικογένειά του. Αυτό το συναίσθημα διακατέχει έναν ολόκληρο λαό όταν πρέπει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο στρατό έτοιμο να εισβάλει στο έδαφός του.

Ναι, ο θυμός και η επιθετικότητα όταν χρησιμοποιούνται σωστά δεν αποτελούν σκοτεινές δυνάμεις. Όταν αξιοποιούνται για το καλό δεν πρέπει να χαλιναγωγούνται. Όταν συντρέχει λόγος πρέπει να ανέρχονται στην επιφάνεια και να οδηγούν έναν άνθρωπο ή έναν ολόκληρο λαό στο μονοπάτι το οποίο πρέπει να ακολουθήσει. Ένα μονοπάτι το οποίο σταδιακά οδηγεί στην απελευθέρωση της απαραίτητης δύναμης για να θέσει σε κίνηση έναν οργανισμό έτοιμο να αντιμετωπίσει ένα άγνωστο θηρίο. Η δύναμη αυτή μπορεί να είναι το ταλέντο ενός ζωγράφου ή ενός συνθέτη ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει το θηρίο της θλίψης. Μπορεί να είναι το ταλέντο ενός αρχιτέκτονα ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει την ασχήμια γύρω του. Μπορεί να είναι η επιχειρηματικότητα κάποιου ο οποίος αγωνίζεται να ξεφύγει από τη θηλιά της ανεργίας. Μπορεί να είναι η ποιότητα ενός υπαλλήλου ο οποίος θέλει να ξεφύγει από τη μετριότητα. Μπορεί να είναι η θέληση ενός δασκάλου ή ενός καθηγητή ο οποίος πρέπει να χτίσει χαρακτήρες σε ένα σύστημα παιδείας το οποίο δεν δημιουργεί τίποτε άλλο παρά επαναστατημένους ανέργους. Μπορεί να είναι η πίστη ενός ιερέα ο οποίος σε μια δύσκολη εποχή προσπαθεί να φυτέψει την ελπίδα στις καρδιές των ανθρώπων. Μπορεί να είναι η ορμή ενός πολιτικού ο οποίος έχει πάρει απόφαση να αλλάξει την πορεία ενός ολόκληρου λαού. Μπορεί να είναι το καθένα από τα παραπάνω ή και όλα μαζί. Είναι ωστόσο ο συνδυασμός και η συνένωση όλων αυτών, η μοναδική διέξοδος για την εγκλωβισμένη Ελληνική κοινωνία. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να ξυπνήσει μια ολόκληρη χώρα.

Όπως η φωτιά ξαναγεννιέται από τις στάχτες. Όπως ο ποταμός ξαναγεμίζει νερό. Όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τον τάφο. Τόση δύναμη χρειάζεται και ακόμα παραπάνω.