Μια καλά οργανωμένη χώρα μπορεί να επικρατήσει έναντι ενός δυνατότερου αντιπάλου. Ναι, εάν διατηρήσουμε τους δεσμούς μας και αλλάξουμε συνείδηση, η Τουρκία δεν θα έχει καμία τύχη στην τελική μεταξύ μας μάχη. Γιατί το μέλλον της Ελλάδας δυστυχώς επιφυλάσσει μια όλα για όλα σύγκρουση με τους Τούρκους. Εκείνοι το επιδιώκουν και όταν τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία θα το προσπαθήσουν. Και εκείνη τη στιγμή ο ΕΝΦΙΑ, η φορολογία των μισθωτών, των συνταξιούχων και των επιχειρήσεων, η εισφορά αλληλεγγύης και άλλες παρόμοιες καθημερινές ιστορίες θα φαντάζουν σαν αστείο. Εάν πικρό χαμόγελο θα σχηματίζεται στα χείλη αυτού από το μυαλό του οποίου για ένα δευτερόλεπτο θα περάσουν οι λέξεις αυτές, όταν θα προσπαθεί να θυμηθεί κάτι από το πρόσφατο παρελθόν του. Και τότε θα καταλάβει, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, ότι σπατάλησε τα χρόνια του, την ενέργεια και το ταλέντο του για να ικανοποιήσει την πολιτική κάστα της Ελλάδας, γεμίζοντας την ίδια στιγμή το ταμείο της Γερμανίας.
Μιας κάστας η οποία πιστεύει πως επιτελεί το καθήκον της όταν μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια ξυπνάει από τον βαθύ της ύπνο για να πιάσει στα χέρια της την απόχη ψαρέματος των ψήφων. Μιας κάστας η οποία δεν έχει καταλάβει πως προσπαθεί να παραστήσει τον φίλο στον αιμοσταγή και βάρβαρο λύκο με το κεφάλι της μέσα στο ορθάνοιχτο στόμα του. Η δράση και η πρωτοβουλία των ανθρώπων αυτών είναι μηδενική. Ο χαρακτήρας τους χλιαρός και μέτριος. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, τους έχει από καιρό εγκαταλείψει και κανένας μα κανένας από αυτούς δεν αντιλαμβάνεται τα ξεκάθαρα σημάδια της εποχής. Και ο λαός της Ελλάδας συνεχίζει να βυθίζεται στη λάσπη.
Μισθωτοί και συνταξιούχοι αντιπαθούν τους όποιους επιχειρηματίες επιβιώνουν ακόμα στην κρατικοδίαιτη οικονομικά Ελλάδα. Η λέξη βιομήχανος έχει σβηστεί από τα λεξικά της γλώσσας μας και ο εργάτης αποτελεί συνώνυμο του μετανάστη. Οι δημόσιοι υπάλληλοι βλέπουν σαν περίεργα οντά τους ιδιωτικούς. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν μπορούν να πιστέψουν πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σπαταλούν την φαιά ουσία τους για να σκεφτούν πώς θα αποφύγουν μια ώρα από την βαρετή εργασία τους. Και ο μεγαλύτερος απών σε όλο αυτό το διαλυμένο σύνολο είναι ο Εθνικός σκοπός.
Δεν υπάρχει Εθνικός σκοπός και στόχος. Το μόνο το οποίο έχει σημασία για τον Έλληνα του 2020 είναι η επιβίωσή του μέσα στη ζούγκλα με τα άγρια θηρία της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Σε μια ζούγκλα στην οποία η ενότητα του συμπαγούς Εθνικού συνόλου έχει θρυμματιστεί σε ένα απεχθές μωσαϊκό όλων των φυλών του πλανήτη. Και όλα αυτά ακριβώς μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας. Εκεί που παίζουν τα παιδιά μας. Εκεί που περπατάμε με την οικογένεια ή τους φίλους μας το απόγευμα. Και μέρα με τη μέρα ξεχνάμε τις πραγματικές χαρές της μιάς και μοναδικής ζωής την οποία έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε. Ξεχνάμε τι πραγματικά έχει σημασία για εμάς τους Έλληνες. Με μια χωρίς προηγούμενο προπαγάνδα από τα σύγχρονα μέσα, μας ενδιαφέρει μόνο τι έχει σημασία για τους δανειστές μας και τα εκατομμύρια των μεταναστών, τα οποία έχουν αλλοιώσει την ψυχή της πατρίδας μας.
Η παιδεία πρέπει τώρα να αλλάξει και να αρχίσει να χτίζει χαρακτήρες αντί να ξεβράζει νερόβραστους ανθρώπους. Η ιδέα του Έθνους πρέπει να αρχίσει ξανά να ρέει στις φλέβες μας. Η φιλελεύθερη οικονομική μηχανή πρέπει να αντικαταστήσει το αποκρουστικό μοντέλο δανειοδότησης ενός αχρείαστου κρατικού οργανισμού από τους ηγεμόνες Γερμανούς. Η αναχρονιστική και γραφική πλέον τεχνητή έννοια του ταξικού διαχωρισμού πρέπει να συντριβεί και να διαλυθεί σε χίλια κομμάτια. Τη σκέψη μας πρέπει να χαϊδεύει μόνο η έννοια του συμπαγούς εθνικού συνόλου.
Οι παράνομα Ελληνοποιημένοι και μη μετανάστες πρέπει να πάνε πίσω εκεί που ανήκουν. Στις πατρίδες τους όπου τους έχουν περισσότερο ανάγκη. Για να αποσυμφορήσουν και τους Έλληνες οι οποίοι πρέπει να συνεισφέρουν ένα σημαντικό ποσό για να τους συντηρούν. Πρέπει να αντιληφθούμε τι πραγματικά αξίζει για εμάς ως συνεχιστές της ιστορίας ενός Έθνους.
Η ελευθερία μας και ο σεβασμός των ξένων προς εμάς αποτελούν την κινητήριο δύναμη των τροχών της θέλησης μας. Τροχούς, τους όποιους σήμερα έχει σταματήσει ο κοινωνικός μας βάλτος. Πρέπει να εξάψουμε ξανά το πάθος μας για ζωή. Την πίστη μας σε κάτι ανώτερο από τα σκουπίδια τα οποία μας πετάνε με θράσος στο πρόσωπο. Ναι, η πατρίδα μας ήταν παράδεισος και έχει μετατραπεί σε αφόρητη κόλαση. Εάν όμως αντλήσουμε όλη μας τη δύναμη και εργαστούμε συντονισμένα, η κόλαση θα ξαναγίνει παράδεισος. Τα σύννεφα θα εξαφανιστούν. Η Ελλάδα θα ξαναγίνει το φόβητρο των Τούρκων, το απάνεμο λιμάνι όλων των Ελλήνων και η κορωνίδα όλης της Ευρώπης. Αρκεί να γυρίσουμε την πλάτη σε όλες αυτές τις λεγόμενες σύγχρονες ιδέες οι οποίες είναι ό,τι πιο χυδαίο έχει γεννήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Το Έθνος υπάρχει από καταβολής κόσμου και θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι να σταματήσει να ανασαίνει ο τελευταίος Έλληνας ανά τη γη. Αυτές οι λέξεις πρέπει να γίνουν σύνθημα στα χείλη όλων των Ελλήνων ώσπου η δύναμη της φωνής μας να σπάσει τα τύμπανα όλων όσων μας έχουν ξεπλύνει τον εγκέφαλο.