Τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια έχουν αλλάξει σχεδόν τα πάντα εκτός από την Θρησκευτική μας πίστη. Και είναι αυτή η πίστη που δίνει ελπίδα σε ένα ολόκληρο έθνος, οι σφυγμοί του οποίου έχουν ήδη αρχίσει να μειώνονται δραματικά. Γιατί όταν η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η ύπαρξη του κράτους συνθλίβεται καθημερινά, τότε το ίδιο το κράτος έχει πάψει να αποπνέει ελπίδα στους ανθρώπους.
Και είναι οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι αποτελούν την κεντρική ιδέα πίσω από τη δημιουργία του κράτους. Όταν λοιπόν το κράτος στέκεται σαν εχθρός απέναντι στους ανθρώπους του, τότε μόνο λόγια της Αγίας Γραφής όπως τα παρακάτω επαναφέρουν την ελπίδα στις ψυχές τους.
«Οι άνθρωποι θα κοντεύουν να πεθάνουν από τον φόβο και την αγωνία για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Τότε θα δουν τον Χριστό να έρχεται πάνω σε σύννεφο με δύναμη και λαμπρότητα. Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται, σηκώστε τα κεφάλια σας και αναθαρρήστε».
Λόγια σαν αυτά έχουν διατηρήσει δυνατή την πίστη εκατομμυρίων ανθρώπων. Και είναι αυτή η πίστη που ακόμα και σήμερα συντηρεί την εκκλησία σαν το πιο οργανωμένο σύνολο στην Ελλάδα. Ένα σύνολο το οποίο αναγνωρίζει σαν αδιαμφισβήτητο αρχηγό το Χριστό. Ένα σύνολο τα μέλη του οποίου λογίζονται μεταξύ τους αδέλφια ενωμένα με μια ακλόνητη πίστη.
Μέσα σε αυτό το σύνολο οι πιστοί ξεχνούν ταξικές διαφορές και προσωπικές διαμάχες. Μέσα σε αυτό το σύνολο οι πιστοί σέβονται τις αρχές και την ιεραρχία. Κάτι παρόμοιο δεν έχει συμβεί σε πολιτικό επίπεδο στην Ελλάδα τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον. Ωστόσο, όσες κυβερνήσεις και εάν άλλαξαν ο κόσμος προσπαθούσε πάντα να διατηρήσει τις αρχές του και βάσει αυτών πορευόταν συνεχώς.
Όσοι πρόεδροι, πρωθυπουργοί, βασιλιάδες, δικτάτορες και εάν πέρασαν κανένας δεν μπόρεσε να επηρεάσει τις ψυχές και τα πανάρχαια ιδανικά τής υπόστασης των Ελλήνων. Ακόμα και σήμερα, όταν όλοι πιστεύουν πως αυτά τα ιδανικά τείνουν να σβήσουν, η πλειοψηφία των Ελλήνων συνεχίζουν να δημιουργούν οικογένειες, να εργάζονται και να προσφέρουν ό,τι μπορούν στην πατρίδα τους και σε πείσμα όλων των μηνυμάτων τα οποία άμεσα ή έμμεσα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, εξακολουθούν να γεμίζουν τους ναούς.
Γιατί οι παραδόσεις δεν πεθαίνουν έτσι απλά και η πίστη χιλιετιών δεν κλονίζεται τόσο εύκολα.
Σε μια Ελλάδα χωρίς φυσικούς πόρους και περικυκλωμένη από εχθρικούς λαούς τα μοναδικά της πλεονεκτήματα είναι οι άνθρωποί της και η πίστη της. Και είναι αυτοί οι άνθρωποι και αυτή η πίστη που κρατούν ακόμα όρθια την Ελλάδα. Και για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και για αυτή την πίστη, θα έπρεπε το κράτος να αγωνίζεται καθημερινά, ακούραστα και ασταμάτητα. Και το μήνυμα το οποίο θα έπρεπε να προωθείται συνέχεια και με όλους τους τρόπους είναι ένα : Η ευτυχία και η ελπίδα εξαρτάται από την ευημερία και τη δίψα για δημιουργία. Πριν από την ευημερία και τη δίψα για ζωή, ωστόσο, είναι απαραίτητος ο χαρακτήρας και η ελευθερία.
Ο χαρακτήρας και η ελευθερία όμως προϋποθέτουν έναν σκοπό ζωής. Μια αποστολή.
Και είναι αυτή η αποστολή η οποία προκαλεί τη χαρά στις ψυχές των ανθρώπων και τη δίψα τους για ζωή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι ακόμα μεγαλώνουν παιδιά και αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτά. Ένας παρόμοιος συνολικός σκοπός πρέπει να φυτευτεί ξανά στις ψυχές τους εάν θέλουμε να δούμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας την πατρίδα μας να σηκώνεται πάλι ψηλά. Γιατί η ζωή των ανθρώπων θα αποκτήσει πολλαπλάσια σημασία γνωρίζοντας πως δεν εργάζονται και μοχθούν μόνο για τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους αλλά για την αιώνια αλυσίδα των επόμενων γενεών.
Γιατί όπως έζησε και διατηρήθηκε αναλλοίωτη η θρησκεία μας τόσους και τόσους αιώνες, έτσι πρέπει να ζήσει και να διατηρηθεί το Έθνος μας. Σε πείσμα όλων και κόντρα σε όλους τους εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, πρέπει να αντιτάξουμε την πίστη και την ελπίδα μας. Μέσα μας όλοι γνωρίζουμε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Και σαν ελεύθεροι στην ψυχή άνθρωποι γνωρίζουμε πως με όλες μας τις δυνάμεις πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά τα χαοτικά μηνύματα της σημερινής εποχής και να πράττουμε συνέχεια και πάντοτε το σωστό. Γιατί αυτό αξίζουν τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας και όλες οι επόμενες γενεές οι οποίες θα ακολουθήσουν μετά από εμάς.
Ας είναι η θρησκεία μας φάρος και οδηγός μας σε αυτή την προσπάθεια όσο και εάν έχουμε πικραθεί από τους εκπροσώπους της, όσο και εάν με όλα τα μέσα μάς εμποτίζουν με μηνύματα αντίθετα στις αρχές της. Η ψυχή μας είναι βράχος και αντέχει. Και όσο αντέχει μπορούμε να λέμε υπερήφανα πως είμαστε ακόμα ελεύθεροι άνθρωποι.