Προβολή

Άρθρο του Γιώργου Μιχαήλ

Ο λόγος για τον οποίο λαμβάνουν χώρα οι αυτοδιοικητικές και όχι μόνο, εκλογικές αναμετρήσεις είναι η προβολή.

Όταν σε μια χώρα οι δεκαετίες έχουν σιγά σιγά και αθόρυβα φυτέψει μια λανθασμένη νοοτροπία στο συλλογικό μυαλό της κοινωνίας, δεν θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο.

Δεν άκουσα κανέναν υποψήφιο ως τώρα να διαδηλώνει ενάντια στην κακοδιαχείριση, την αμέλεια και την εγκατάλειψη. Σε μια Ελλάδα στην οποία το πνεύμα, η κουλτούρα, η τέχνη και η παιδεία καταπνίγονται από το ίδιο το κράτος, δεν άκουσα κανέναν πως σκοπεύει να κάνει το ελάχιστο για αυτό. Η κοινωνία μας χρειάζεται ανθρώπους να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι. Μπαρουτοκαπνισμένους μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής πάλη, Ανθρώπους, οι οποίοι ταυτόχρονα έχουν παιδέψει το μυαλό τους στο έπακρο και έχουν αποκτήσει την απαραίτητη συναίσθηση. Και είναι έτοιμοι πραγματικά να αναλάβουν μια υπεύθυνη θέση. Και εάν κάποιος αναρωτιέται κατά ποσόν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην Ελλάδα, η απάντηση είναι πως ναι υπάρχουν. Απλώς δεν ασχολούνται με τα κοινά. Γιατί φοβούνται αυτό το αδυσώπητο θηρίο το οποίο ονομάζεται κράτος. Και ακόμα περισσότερο τρέμουν τον παντοδύναμο δράκο ο οποίος με γερή δόση φλόγας κατακαίει κάθε προσωπικότητα. Την λεγόμενη «κοινή γνώμη».

Για αυτό το λόγο αξίζει σε όλο αυτό το φθαρμένο και καλοστημένο σύστημα το ράπισμα της Λευκής Επανάστασης.

Η αποχή πρέπει να μετατραπεί σε Λευκό για να λάβει την αξία μιας μαζικής διαμαρτυρίας.

Το 60% το οποίο απέχει από τις εκλογές δεν στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι νιώθει ντροπιασμένο από την Ελλάδα του σήμερα. Η αποχή βολεύει όσο κανείς δεν φαντάζεται τους σύγχρονους πολιτικούς. Εάν αυτό το 60% της αποχής αλλάξει σε λευκό, πολλές γλώσσες θα πάψουν να μιλούν. Κάποιοι μπορεί να τις καταπιούν κιόλας. Και σίγουρα οι «ειδικοί» θα αναλύουν εβδομάδες ολόκληρες το φαινόμενο αυτό. Και τότε κάποιος ίσως πάρει την απόφαση να εμφανιστεί. Να βγει μπροστά και να τραβήξει την Ελλάδα μαζί του. Να την ανεβάσει εκεί που τις αξίζει. Στην κορυφή της Ευρώπης. Καθιστώντας την ξανά το χάδι στο μυαλό και την καρδιά των υπολοίπων Ευρωπαίων, οι οποίοι τώρα απαξιώνουν με κάθε τρόπο, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, την πατρίδα μας.