Αυτό το οποίο χρειάζεται η σημερινή Ελλάδα δεν είναι η καταπίεση των Ελλήνων ώστε να αποδεχτούν την διαφορετικότητα των μεταναστών. Αυτό το οποίο θα βοηθούσε περισσότερο την θλιβερή αυτή κατάσταση την οποία όλοι μας βιώνουμε κάθε ημέρα ξεχωριστά, είναι ένα πραγματικό σύστημα ένταξης των νόμιμα εισερχόμενων μεταναστών στην χώρα μας.
Το σύστημα αυτό ωστόσο πρέπει να βασιστεί στο σεβασμό των εθίμων, των ηθών και της Θρησκείας των Ελλήνων από τους μετανάστες και όχι το αντίθετο.
Όταν κάποιος επισκέπτεται μια χώρα με νόμιμο τρόπο και με επιθυμία να παραμείνει, πρέπει πρώτα από όλα να μάθει να σέβεται τους νόμους και τα χαρακτηριστικά του λαού ο οποίος τον υποδέχεται. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται και ο γηγενής πληθυσμός της χώρας, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να ενταχθεί πιο εύκολα και πιο σωστά στο κοινωνικό σύνολο ο κάθε μετανάστης.
Στην Ελλάδα ωστόσο παρατηρούνται τρία παράξενα φαινόμενα:
Το πρώτο είναι η αποδοχή μεταναστών οι οποίοι δεν πληρούν τις νομικές προϋποθέσεις για να εισέλθουν και να παραμείνουν στη χώρα μας. Το δεύτερο είναι η αποδοχή αριθμού μεταναστών κατά πολύ υψηλότερο από το προβλεπόμενο με βάση την νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ποσοστό του 5 % επί του πληθυσμού της κάθε χώρας μέλους. Το τρίτο είναι το γεγονός της έμμεσης και κάποιες φορές άμεσης επιβολής των ιδιαιτεροτήτων των ανθρώπων αυτών έναντι των Ελλήνων.
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας εγκαταλείπουν την χώρα για το εξωτερικό, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ο συνδυασμός αυτών των μετακινήσεων, αλλάζει σταδιακά και σχεδόν ανεπαίσθητα, ημέρα με την ημέρα, την πληθυσμιακή σύσταση της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, το γεγονός αυτό βυθίζει την πατρίδα μας όλο και περισσότερο μέσα σε ένα αδυσώπητο κενό. Γιατί οι νέοι και γεμάτοι ενέργεια συμπατριώτες μας αντικαθίστανται από κάποιους άλλους ανθρώπους, τους οποίους το κράτος δεν φροντίζει να τους μάθει το βασικότερο στοιχείο για να ενταχθούν σε μια διαφορετική κοινωνία: Να αγαπούν τον τόπο στον οποίο βρέθηκαν και τους ανθρώπους του.
Ωστόσο, το πιο ανησυχητικό στοιχείο της υπόθεσης αυτής είναι πως ο συνδυασμός των παραπάνω τριών περίεργων φαινομένων, υποστηρίζεται ανοιχτά από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό κράτος. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση αναιρεί τη νομοθεσία της, παρακινώντας ένα κράτος μέλος της να συντηρεί εντός των συνόρων του αριθμό μεταναστών μεγαλύτερο του 5 % του πληθυσμού του. Το ίδιο το Ελληνικό κράτος επιτρέπει την είσοδο και την διαμονή σε ανθρώπους οι οποίοι δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί αδρά την παράνομη αυτή συντήρηση των μεταναστών. Και είναι το Ελληνικό κράτος εκείνο το οποίο δεν βοηθά τους μετανάστες, οι οποίοι εισήλθαν και διαμένουν πραγματικά νόμιμα, να ενταχθούν ομαλά στην Ελληνική κοινωνία. Αντίθετα, με το σύστημα το οποίο εφαρμόζει το κράτος, προκαλεί την ένταση μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών, ενώ την ίδια στιγμή ψηφίζει νόμους ενάντια στην πρόκληση της έντασης αυτής.
Με την συμπεριφορά του αυτή το Ελληνικό κράτος ωθεί ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων να καταλήξει στο συμπέρασμα πως το ίδιο δεν ενδιαφέρεται για εκείνους. Πως το κράτος αυτό δεν διατίθεται να προβλέψει και να εφαρμόσει τίποτε για την προστασία των δικαιωμάτων και της κοινωνίας των Ελλήνων πολιτών. Πως το κράτος αυτό επιτρέπει τη σταδιακή κατάρρευση του κοινωνικού ιστού ο οποίος πάνω από 60 χρόνια διατηρούσε το αίσθημα ενότητας, ασφάλειας και υπερηφάνειας σε αυτόν τον τόπο.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Είναι ξεκάθαρο πως η Ελλάδα χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει σκοπούς άλλων κρατών. Είναι ξεκάθαρο πως η Ελλάδα κακομεταχειρίζεται, με την ανοχή των πολιτικών της, από τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη. Είναι παραπάνω από φανερό πως με παραβίαση των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, τα αλλά κράτη της Ευρώπης διατηρούν σε απόσταση τούς μετανάστες από άλλες ηπείρους και όχι μόνο. Μετανάστες τους οποίους τα «προοδευτικά» αυτά κράτη θεωρούν ανεπιθύμητους.
Θα πρέπει, ωστόσο, όλοι όσοι εμπλέκονται στην ιστορία αυτή να γνωρίζουν το εξής: Ό,τιδήποτε άδικο πάνω σε αυτόν το πλανήτη δεν διαθέτει μεγάλη διάρκεια ζωής. Κάποια στιγμή φτάνει στο τέλος του. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο άδικο πάνω στη γη από την αφαίρεση των δικαιωμάτων ενός ανθρώπινου συνόλου. Η Ελλάδα δεν πρέπει να σβήσει και δεν θα σβήσει ποτέ !