Όλα τα ζωντανα πλάσματα μάχονται πάνω στη γη για ένα σκοπό. Την κυριαρχία. Ωστόσο, αυτό το οποίο διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα πλάσματα είναι ο νους. Αυτό το όπλο χρησιμοποιεί για να πετύχει το σκοπό του. Τα υπόλοιπα πλάσματα μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο το σώμα τους. Αξιοποιώντας το νου του κατάφερε να δημιουργήσει κοινωνίες ανώτερες από εκείνες των υπολοίπων πλασμάτων. Κοινωνίες οι οποίες βασίζονταν πάντοτε σε κάποιους σταθερούς κανόνες. Χωρίς αυτούς οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο θα είχαν ήδη καταρρεύσει οριστικά. Και τότε θα υπερίσχυε ο πιο δυνατός σωματικά. Σε αυτή την περίπτωση ο άνθρωπος θα έπαυε να διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα πλάσματα. Θα επίστρεφε πολύ πίσω, σε μια εποχή θαμμένη εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν. Σε μια εποχή στην οποία δεν υπήρχαν έθνη. Δεν υπήρχαν οικογένειες. Δεν αναγνωριζόταν καμία ιδιοκτησία. Δεν υπήρχαν νόμοι. Δεν υπήρχε σεβασμός της ελευθερίας των ανθρώπων. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από το χάος ενός εγκλωβισμένου ζωώδους ενστίκτου σε ένα παράταιρο σώμα.
Αυτή η θαμμένη χιλιάδες αιώνες πριν εποχή, ήταν η εποχή των πρώτων σοσιαλιστικών κοινωνιών. Αυτή την εποχή προσπαθούν να επαναφέρουν στην Ελλάδα οι σύγχρονοι επαγγελματίες πολιτικοί. Και το έχουν σχεδόν καταφέρει σε μία μόνο μεταπολιτευτική περίοδο 5 δεκαετιών. Έχουν σχεδόν καταφέρει να πείσουν τον κόσμο πως το έθνος είναι κάτι ξεπερασμένο. Πως αυτό το οποίο έχει σημασία είναι η διατήρηση των «κεκτημένων δικαιωμάτων» από την εποχή του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980. Πως δεν πρέπει να δραστηριοποιούνται βιομηχανίες στην Ελλάδα. Πως πρέπει ο κόσμος να πληρώνει για νοσοκομεία, σχολεία και μέσα μεταφοράς τα οποία διαχειρίζεται το κράτος. Πως ταυτόχρονα πρέπει να πληρώνει υπέρογκα ποσά σε ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά σχολεία και αγορές αυτοκινήτων για κάθε μέλος της οικογένειάς του. Διαφορετικά θα πεθάνει στο δρόμο, τα παιδιά του θα αποκτήσουν την καταστρεπτική νοοτροπία της δεκαετίας του 1980 και δεν θα μπορέσει ποτέ να πάει στην εργασία του, λόγω απεργίας των μέσων μεταφοράς.
Την ίδια στιγμή η ιδιοκτησία αφαιρείται μέσω των φόρων και περιέρχεται στο κράτος. Αυτό με τη σειρά του την υποθηκεύει στη Γερμανία για να λάβει πίσω τα ψίχουλα τα οποία περηφανεύεται πως μοιράζει στον λαό της Ελλάδας. Τα δικαστήρια τελεσιδικούν μια απόφαση το χρόνο. Η ελευθερία του πολίτη καταπατείται από τις πράξεις των υπολοίπων. Τα σύγχρονα ζευγάρια φέρνουν στον κόσμο παιδιά χωρίς να παντρεύονται. Νέοι φεύγουν από τη χώρα όταν την ίδια στιγμή η Τουρκία απειλεί να μην αφήσει τετραγωνικό μέτρο χωρίς παράνομο μετανάστη.
Ένα ένα τα βαρίδια αυτά πιέζουν με όλη τους τη δύναμη το Ελληνικό κοινωνικό οικοδόμημα γονατίζοντάς το σε στάση μετάνοιας. Μέχρι να σπάσει στα δύο. Να γίνει κομμάτια. Να χαθεί μέσα στους αιώνες, όπως χάθηκε κάποτε η εποχή των πρωτόγονων, την οποία σήμερα θέλουν να επαναφέρουν στις ζωές μας. Για να κυριαρχήσει μια πολιτική κάστα υποχείριο των δυνατών χωρών.
ΟΧΙ. Πρέπει ξανά κάποιος να δηλώσει με δυνατή φωνή αυτή τη λέξη. Πρέπει ξανά κάποιος να υποστηρίξει ξεκάθαρα την ιδέα του έθνους. Τη μοναδική ιδέα η οποία εξασφαλίζει έναν ιερό σκοπό στη ζωή των ανθρώπων. Ιδέα η οποία τους διαχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα της γης. Τους θωρακίζει σαν ασπίδα και τους ανυψώνει χαρίζοντας τους φτερά. Τους κινητοποιεί για να διορθώσουν όλες τις στρεβλώσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Τους δυναμώνει για να αντέξουν οποιοδήποτε χτύπημα της ζωής. Εάν αυτή η ιδέα δεν σκεπάσει σαν μανδύας ξανά την κοινωνία ολόκληρη τότε ναι, δεν υπάρχει ελπίδα.
Η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα μας εξαφανίσει. Εάν δεν έχουμε εξαφανιστεί ως τότε από μόνοι μας. Η κυριαρχία η οποία εξασφαλίζει τη συνέχεια της ανθρώπινης ζωής είναι μόνο μία: Η κυριαρχία του έθνους. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό έχει υποστεί αλλοίωση της συνείδησής του σαν άνθρωπος. Βλέπει όσα βλέπει ένας τυφλός. Ακούει όσα ακούει ένας βαρήκοος. Έχει χάσει την ψυχή του και κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Η ιδέα της διάσπασης της κοινωνίας δεν πρέπει να επικρατήσει. Το δηλητήριο της ατομικότητας δεν πρέπει να δράσει άλλο. Η προώθηση των συμφερόντων διαφόρων ομάδων πρέπει να σταματήσει να θρυμματίζει το εσωτερικό της χώρας. Η ιδεολογική αυτή μάχη δεν πρέπει να χαθεί. Πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία. Με τον οποιοδήποτε δυνατό και νόμιμο τρόπο. Εάν αυτή η μάχη δεν κερδηθεί, η θέση της Ελλάδας δεν θα αποκατασταθεί ποτέ. Δειλίες και δισταγμοί δεν χωρούν σε αυτή την προσπάθεια. Γιατί αυτή είναι μια προσπάθεια ζωής και θανάτου. Γιατί είτε η Ελλάδα σαν ιδέα θα διατηρηθεί στις ψυχές των ανθρώπων οδηγώντας την στην ολική επαναφορά, είτε τα συμφέροντα διαφόρων ομάδων θα επικρατήσουν πάνω στο πτώμα της Ελλάδας, ξεριζώνοντας από μέσα μας και σβήνοντάς την μια για πάντα από την ιστορία.