Κορμός

Άρθρο του Γιώργου Μιχαήλ

Εάν σε κάτι υπολείπεται συνολικά το πατριωτικό κίνημα στην εποχή μας, αυτό είναι μια ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση. Όλοι οι πατριωτικοί φορείς, τα πατριωτικά κινήματα και κόμματα ερμηνεύουν διαφορετικά το καθένα την έννοια της πατριωτισμού.

Κάποια την χαρακτηρίζουν ως εθνικοσοσιαλιστική, κάποια άλλα ως απλά εθνικιστική ή πατριωτική, κάποια ως κάτι άλλο, διασπώντας με αυτόν τον τρόπο σε κομμάτια ένα αρκετά μεγάλο σε αριθμό σύνολο ανθρώπων της Ελληνικής κοινωνίας.

Καμιά ωστόσο από αυτές τις εκδοχές δεν είναι ξεκάθαρη. Οι περισσότερες μπορούν να παρομοιαστούν με εξεζητημένες συλλήψεις της διανόησης, παγιδεύοντας τους υποστηρικτές της στην ίδια πλάνη η οποία έχει εμποτίσει τα μυαλά των εθνομηδενιστών της σύγχρονης εποχής.

Στην πραγματικότητα, η κοσμοθεωρία ενός πατριώτη περιγράφεται πολύ απλά, με τρεις μόνο λέξεις Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια. Τρεις λέξεις οι οποίες άρχισαν σταδιακά να χάνουν την αξία τους μετά την πτώση της δικτατορίας και έχουν σήμερα σχεδόν ποινικοποιηθεί. Απλά και μόνο επειδή 50 χρόνια πριν, το δικτατορικό καθεστώς βάσισε την ιδεολογική του κατεύθυνση στο βασικό τρίπτυχο πάνω στο οποίο έχει χτιστεί η ανθρώπινη κοινωνία του πολιτισμένου κόσμου από τα αρχαία χρόνια.

Δεν ήταν σύλληψη του ανθρώπινου νου των συνταγματαρχών οι τρείς αυτές θεμελιώδεις αρχές του κοινωνικού συνόλου. Αυτές οι τρείς λέξεις αναβλύζουν από μόνες τους μέσα από την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Αυτές οι τρεις λέξεις αποτελούν την ίδια την ανθρώπινη φύση. Αυτές οι τρείς λέξεις αποτελούν τον κορμό της κοσμοθεωρίας όλων των ανθρώπων, οι οποίοι σέβονται τη δημιουργική δύναμη την φύση και την υπόστασή τους, ανεξαρτήτου καταγωγής, «τάξης» ή επαγγελματικής ομάδας. Αυτές οι τρείς λέξεις οικοδομούν μια ενωμένη και συμπαγή κοινωνία. Αυτές οι τρείς λέξεις αποτελούν τον κορμό του δένδρου, φύλλα του οποίου αποτελεί κάθε κοινωνία.

Η Πατρίδα είναι κάτι που κάθε άνθρωπος ο οποίος γεννιέται στη γη το μεταφέρει μέσα του. Είναι ένα καλά σμιλεμένο χαρακτηριστικό μέσα από την αργή αλλά σταθερή ροή των αιώνων. Είναι η αγάπη για τα φυσικά χαρακτηριστικά το τόπου καταγωγής, την ιστορία του και τις ιδιαιτερότητές του. Η πατρίδα αποτελεί όλα αυτά τα στοιχεία πάνω στα οποία βασίστηκαν οι προηγούμενοι από εμάς, για να δημιουργήσουν κάτι άφθαρτο μέσα στην ασταμάτητη συνέχεια της ζωής.

Η Θρησκεία είναι πάνω από όλα πίστη. Πίστη πως όλα θα πάνε καλά γιατί μια ανώτερη δύναμη είναι πάντα εκεί, στη διάθεσή μας, να μας βοηθήσει όταν κάτι πάει στραβά. Είναι η απαρχή της θετικής σκέψης. Μιας θετικής σκέψης απαραίτητης για να προστατεύσει τον κάθε άνθρωπο από τα ανήλια μονοπάτια της ζωής τα οποία τον οδηγούν στην καταστροφή, ώσπου να τον ακολουθήσουν άλλοι και άλλοι και άλλοι, όσο το δυνατόν περισσότεροι, ώσπου και αυτά τα μονοπάτια να φράξουν.

Η Οικογένεια είναι σκοπός ζωής. Η συνέχεια του ανθρώπινου είδους πάνω στη γη. Είναι η φωλιά του κάθε ανθρώπου. Το δίχτυ προστασίας του. Η ασπίδα πάνω στην οποία τσακίζονται όλες οι εχθρικές επιθέσεις από όπου και εάν προέρχονται. Είναι ένας δεσμός πολύ δυνατός ο οποίος δεν μπορεί ποτέ μα ποτέ να σπάσει. Είναι ένας δεσμός ο οποίος ασυνείδητα αποτελεί την βάση για τη δημιουργία μιας άλλης μεγαλύτερης και πανίσχυρης ένωσης. Μιας αυτοδημιουργούμενης φυσικής ένωσης. Της ένωσης του Έθνους. Ναι του Έθνους. Γιατί σε αυτό καταλήγουν τα πάντα. Από αυτό εξαρτώνται τα πάντα. Είναι το Α και το Ω της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου. Και προκαλώ όποιον έχει αντίθετη άποψη να την υποστηρίξει με επιχειρήματα, αποδείξεις και τεκμήρια.

Ακόμα και η Σοβιετική Ένωση ήταν βασισμένη πάνω στη μυστικιστική έννοια και την αξία του Έθνους. Γιατί εάν δεν υπάρχει Έθνος δεν υπάρχει και λόγος ύπαρξης των ανθρώπων. Γιατί το Έθνος δεν φθείρεται, δεν αλλοιώνεται και δεν πεθαίνει ποτέ. Οι άνθρωποι φθείρονται, αλλοιώνονται και πεθαίνουν υλικά. Ωστόσο, δεν φθείρονται, δεν αλλοιώνονται και δεν πεθαίνουν ποτέ, έστω και πνευματικά, εάν το Έθνος τους συνεχίζει να επιβιώνει μέσα στους ατέλειωτους και άπειρους αιώνες. Αυτή είναι η κοσμοθεωρία του πατριωτισμού. Αυτός είναι ο κορμός πάνω στον οποίο όλες οι πατριωτικές οργανώσεις, φορείς, κόμματα και ο,τιδήποτε άλλο πρέπει να μεγαλώσουν και να ανθίσουν, για να μπορέσουν να αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις ενωμένες.  Όσο και εάν το τρίπτυχο αυτό χτυπιέται από παντού, πρέπει να ΑΝΤΕΞΕΙ και θα ΑΝΤΕΞΕΙ. Γιατί άντεξε αιώνες τώρα. Και δεν αποτελεί εξέλιξη της ανθρωπότητας η διάλυσή του. Ούτε αποτελεί δικαιολογία η εξέλιξη αυτή για τη διάλυσή του. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ανθρωπότητα χωρίς αυτό. Και εάν δεν υπάρχει ανθρωπότητα δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη. Και εάν κάποιος θέλει να φέρει στο νου του μια εικόνα η οποία θα τον βοηθήσει να καταλάβει τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, αυτή είναι η εικόνα της Παναγίας της επτάσπαθης. Επτά τεράστια σπαθιά καρφώνουν την ψυχή της Παναγίας άλλα εκείνη παραμένει γαλήνια και δυνατή ταυτόχρονα. Άφθαρτη και αναλλοίωτη. Η Παναγία είναι το τρίπτυχο της ανθρωπότητας και τα σπαθιά όλοι αυτοί οι οποίοι με βία μαχαιρώνουν τις ψυχές μας μέχρι να τις τρυπήσουν και να τις διασπάσουν τελειωτικά. Δεν θα το καταφέρουν όμως. Γιατί οι πιο δυνατοί άνθρωποι στον κόσμο είναι εκείνοι των οποίων ο χαρακτήρας τους διαπερνάτε καθημερινά από τις έννοιες ΠΑΤΡΙΔΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.