Εάν ο σημερινός εθνομηδενισμός αποτελούσε την επικρατούσα ανθρώπινη στάση απέναντι στα προβλήματα επιβίωσης του δέκατου ένατου αιώνα, κανένας από εμάς δεν θα υπήρχε σήμερα. Γιατί πολύ απλά η καρδιά που χτυπούσε ακόμα εντός του κοιμώμενου εθνικού συνόλου θα είχε σταματήσει, καθιστώντας την έναρξη τής επανάστασης αδύνατη.
Την ίδια στιγμή θα είχε ξεκινήσει η αργή αλλά σταθερή διαδικασία αποδόμησης των Ελλήνων της εποχής, οι οποίοι θα αφομοιώνονταν από τους άλλους λαούς, στη Μικρά Ασία, στον Ελλαδικό χώρο ή στην Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα ήταν η ανυπαρξία των σύγχρονων Ελλήνων. Γιατί οι πρόγονοί μας θα είχαν ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, αυτόν της διασποράς και της ανάμιξής τους με άλλους λαούς. Με αυτόν τον τρόπο, στους σημερινούς χάρτες δεν θα υπήρχε η λέξη Ελλάς αλλά κάποιες άλλες όπως Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία ή Ρουμανία.
Και φυσικά, δεν θα υπήρχαν Έλληνες. Δεν θα υπήρχαμε εμείς οι ίδιοι. Η Ελληνική γλώσσα, η παιδεία, τα ήθη και τα έθιμά μας θα είχαν ανεπαίσθητα ανακατευτεί με αυτά των άλλων λαών, είτε δημιουργώντας μια νέα εθνική οντότητα, είτε αποτελώντας πλέον στοιχεία κάποιων άλλων υφιστάμενων εθνών της εποχής εκείνης.
Μπορεί εύκολα να φανταστεί κάποιος πόσο φρικτή θα ήταν αυτή η κατάληξη ενός έθνους το οποίο πολέμησε με παντοδύναμους αντιπάλους, ξεπέρασε ανυπέρβλητα εμπόδια και επιβίωσε. Στη σκέψη και μόνο μια παρόμοιας εξέλιξης του έθνους μας είμαι σίγουρος ότι πολλών συμπατριωτών μου η καρδιά σχεδόν σταματάει να χτυπά.
Αυτή η σκέψη ωστόσο, πρέπει να στοιχειώσει στο μυαλό μας. Πρέπει να εξελιχθεί στον χειρότερο εφιάλτη μας και ο φόβος τον οποίο αυτή προκαλεί, πρέπει να μας συνταράξει συθέμελα. Πρέπει να μας αφυπνίσει και σαν δυνατό σφυροκόπημα να μας διατηρεί στη ζωή ώσπου οι κατάλληλες συγκυρίες να επιτρέψουν τη γέννηση του νέου και διαφορετικού, το οποίο θα μας οδηγήσει στη λύτρωση. Μια λύτρωση η οποία δεν μπορεί να παρομοιαστεί με τίποτε άλλο παρά με μια πατρίδα που θα αγκαλιάσει όλους τους Έλληνες, δείχνοντάς τους για μια ακόμα φορά τον δρόμο προς την πραγματική ευτυχία και την πολυπόθητη ψυχική γαλήνη.
Αρκεί να παραμείνουμε ζωντανοί. Αρκεί η καρδιά μας να συνεχίσει να χτυπά. Αρκεί η καρδιά μας να μην αρρωστήσει από το αναχρονιστικό εθνομηδενιστικό δηλητήριο το οποίο διοχετεύεται ασταμάτητα και σε μεγάλες δόσεις μέσα στον οργανισμό μας. Αρκεί να αποδείξουμε στους εαυτούς μας πως έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε σε αυτήν την επίθεση, διατηρώντας τον χαρακτήρα μας αναλλοίωτο. Ενα χαρακτήρα καλά σμιλεμένο μέσα από τίς ατέλειωτες, σκληρές και νικηφόρες προσπάθειες χιλιάδων αιώνων.