Ευρώπη

Άρθρο του Γιώργου Μιχαήλ

   Η Ευρώπη του σήμερα αντιμετωπίζει τρία θέματα:

Το κοινωνικό πρόβλημα, το μεταναστευτικό πρόβλημα και τον σοσιαλισμό.

Ο σοσιαλισμός ήταν, είναι και θα είναι η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία χτίστηκε η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση από την εποχή του 1978 όταν ξεκινούσε σαν ΕΟΚ. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την διάλυση των Εθνών.

Εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι ο απογοητευμένος Έλληνας θεωρεί αδελφό του τον απογοητευμένο Γάλλο ή Ιταλό, όταν την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει σαν εχθρό του τον οποιονδήποτε συμπατριώτη του είναι σε καλύτερη θέση από εκείνον.

Με έναν πολύ έξυπνο τρόπο οι βιομηχανικά ισχυρές χώρες της Ευρώπης μετέτρεψαν σε καταναλωτές των προϊόντων τους δυναμικούς λαούς όπως ο Ελληνικός. Γιατί η Ελλάδα για το μέγεθός της ήταν πράγματι μια χώρα στην οποία κατοικούσαν άνθρωποι γεμάτοι ζωή.

Δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα χώρες ανάλογου μεγέθους οι οποίες να παράγουν ό,τι παρήγαγε και εξήγαγε η Ελλάδα πριν το 1980: Είδη ένδυσης, τρόφιμα, ηλεκτρικές συσκευές χάλυβα, αυτοκίνητα, ακόμα και πλοία.

Φυσικά μια τόσο παραγωγικά ανταγωνιστική χώρα, έπρεπε να χτυπηθεί σε όλους τους τομείς για να καταστεί μια χώρα σαν όλες τις άλλες χώρες του μεγέθους της. Έτσι ξαφνικά άρχισε η προσπάθεια υποβάθμισης της Ελλάδας μέσω τής πιο κατάλληλης μεθόδου. Της διαφθοράς. Και όταν μιλάμε για διαφθορά εννοούμε την διανοητική μόλυνση την οποία προκαλεί η εισροή εύκολου χρήματος και η αντικατάσταση των παραγόμενων προϊόντων από εισαγόμενα.

Εύκολα πέσαμε στην παγίδα της εύκολης ζωής μέσω της αύξησης τής κατανάλωσης και της ταυτόχρονης μείωσης τής παραγωγικής μας προσπάθειας. Και σε αυτό το σημείο αρχίζει το κοινωνικό πρόβλημα της Ένωσης.

Στις χώρες όπως η δική μας, η μείωση τής παραγωγικότητας οδήγησε σε μια τεράστια μάστιγα: Την ανεργία. Εκατομμύρια άνεργοι πλημμύρισαν την Ελλάδα, ελάχιστα χρόνια μετά την ουσιαστική οικονομική κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα μόλις 2 στους 10 Έλληνες μπορούν να ισχυριστούν ότι πραγματικά εργάζονται και παράγουν εντός της πατρίδας τους. Αυτό το διαβρωτικό δηλητήριο καταστρέφει καθημερινά τον Ελληνικό κοινωνικό ιστό, αφού πρώτα έχει αλλοιώσει τον χαρακτήρα του 80% των κατοίκων της χώρας μας.

Δεν είναι τυχαίο επίσης πως τουλάχιστον το 40% των νέων στην Ελλάδα πιστεύει ότι η σημερινή ένωση των Ευρωπαϊκών κρατών δεν έχει νόημα ύπαρξης. Kαι δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν το αντίθετο όταν την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων απασχολεί το θέμα της ανεργίας και της φυγής των παιδιών τους στο εξωτερικό.

Η νεολαία ωστόσο της Ελλάδας δεν έχει παρά μια σκέψη στο μυαλό της. Η σκέψη αυτή δεν είναι άλλη από το μέλλον της πατρίδας τους. Γιατί κανένα από αυτά τα νέα παιδιά δεν θέλει να φύγει και όσα φύγανε θέλουν να επιστρέψουν. Και σε αυτό το σημείο ξεκινά το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ένωσης. Ένα πρόβλημα το οποίο μπορεί να την οδηγήσει σε κατάρρευση. Γιατί χώρες όπως η δική μας με πληθυσμό κοντά στα 11 εκατομμύρια και ανεργία πάνω από 25% δεν μπορούν να απορροφήσουν 2 με 3 εκατομμύρια μετανάστες.

Την ίδια στιγμή μεγαλύτερες πληθυσμιακά και σε καλύτερη οικονομική κατάσταση χώρες από τη δική μας, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Το ποσοστό ωστόσο των μεταναστών σε σχέση με τον πληθυσμό των χωρών αυτών είναι αρκετά χαμηλότερο από το 20 – 30% της χώρας μας. Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να απορροφήσει άλλους μετανάστες αλλά πρέπει να μειώσει και το ποσοστό των μεταναστών οι οποίοι ήδη βρίσκονται εντός των συνόρων της. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο συνολικά η Ευρώπη πρέπει να λύσει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλες τις χώρες της. Μια Ευρώπη η οποία εντός του 2019 θα εξαρτάται πλέον μόνο από την Γερμανία. Και το μέλλον αυτό μοιάζει πάρα πολύ σκοτεινό.

Με ένα νόμισμα το οποίο δεν στηρίζεται παρά μόνο στην βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας, χωρίς αξιόλογο στρατό και με τα τρία παραπάνω προβλήματα να την βασανίζουν, είναι αμφίβολο για πόσον καιρό ακόμα θα συνεχίσει να υπάρχει με τη σημερινή της μορφή. Το πιο πιθανό είναι να συντριβεί για μια ακόμα φορά ανάμεσα στις συμπληγάδες των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Ακόμα και η λεγόμενη πετυχημένη οικονομική της πολιτική είναι ένα ψέμα. Αρκεί κάποιος να συγκρίνει τη δυναμική του αμερικανικού δολαρίου έναντι του Ευρώ. Το ένα στηρίζεται σε μια κολοσσιαία οικονομική δραστηριότητα και έναν πανίσχυρο στρατό. Το άλλο στηρίζεται μόνο στην ασθενική πλέον βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας.

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας μοναδικός σκοπός ύπαρξης θα έπρεπε να είναι η προφύλαξη και η ανάπτυξη των ανθρώπων της, δεν υφίσταται πλέον παρά μόνο για να προστατεύει μια ομάδα Γερμανών βιομηχάνων και έναν αριθμό ταμείων αγοράς δανείων σε χαμηλή τιμή (distress funds). Οι περήφανοι λαοί της Ευρώπης ωστόσο δεν μπορούν να ξεγελαστούν τόσο εύκολα. Ήδη σε όλες σχεδόν τις χώρες εκφράζουν ανοιχτά την δυσαρέσκειά τους. Δηλώνουν με όποιον τρόπο μπορούν ότι δεν συμφωνούν με την δομή και τους σκοπούς της Ένωσης. Έχουν πλέον αντιληφθεί πως η μάσκα της Ένωσης έπεσε και το πραγματικό της πρόσωπο έχει πλέον αποκαλυφθεί.

Η αδυναμία της επίσης είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Οποιαδήποτε απόφασή της η οποία αντιτίθεται σε Αμερικανικά ή Ρωσικά συμφέροντα, δεν τη σέβεται κανένας.

Είναι επίσης παντελώς απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την επιθετική οικονομική πολιτική τής Κίνας με αποτέλεσμα να μας έχουν κατακλύσει όλα σχεδόν τα προϊόντα της Κινεζικής παραγωγής.

Τα σύνορά της αμφισβητούνται πλέον ανοιχτά ακόμα και από την Τουρκία, μετά από πολλούς αιώνες. Όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) δεν σέβονται πια τις Ευρωπαϊκές χώρες και μοναδικός στόχος τους είναι πλέον η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη υποβάθμιση των λαών της. Οι δυνάμεις οι οποίες αυτή τη στιγμή κρατάνε την τύχη των Ευρωπαίων στα χέρια τους είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Οι ΗΠΑ δεν αποτελούν επί της αρχής εχθρό της Ευρώπης. Το μόνο το οποίο επιδιώκουν είναι να διατηρήσουν τον έλεγχό της.

Ο δηλωμένος διαχρονικά εχθρός της Ευρώπης είναι η Ρωσία. Η Ρωσία ήταν πάντα εκείνη η οποία περίμενε την ευκαιρία να εισβάλει στρατιωτικά στην Ευρώπη ώστε να την κατακτήσει και να την εκμεταλλευτεί. Και είναι πραγματικά οδυνηρό να βιώνουμε την πρώτη στιγμή στα ιστορικά χρονικά, κατά την οποία η τύχη της Ευρώπης δεν εξαρτάται από τους λαούς της αλλά από κάποιους άλλους. Και είναι βέβαιο πως όλοι οι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση θα απολογηθούν κάποια στιγμή ενώπιον του Θεού και της ιστορίας. Γιατί η Ευρώπη πρέπει να στρέψει 180 μοίρες την κατεύθυνσή της.

Πρέπει να πάψει να βασίζεται στο σοσιαλιστικό δόγμα. Πρέπει να επιτρέψει σε κάθε λαό ξεχωριστά να απελευθερώσει ξανά τις δυνάμεις και το ταλέντο του. Πρέπει να επιτρέψει στην κάθε χώρα ξεχωριστά να θέσει ξανά τις παραγωγικές μηχανές της σε λειτουργία. Πρέπει τα ευρωπαϊκά προϊόντα να αποτελέσουν ξανά την πρώτη επιλογή τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης. Πρέπει επίσης η Ευρώπη να αποκτήσει ξανά ισχυρό ενωμένο στρατό. Οι τροχοί της ιστορίας έχουν πλέον γυρίσει και οι Ευρωπαϊκοί λαοί μπορούν να συνεργαστούν σε άλλο επίπεδο. Δεν χρειάζεται να μαραζώνουν κάτω από μια ασθενική Γερμανική ηγεμονία. Μπορούν πραγματικά να ενωθούν και να γίνουν με μια λέξη Ευρωπαίοι.

Μόνο δια μέσου της εφαρμογής μια παρόμοιας δυναμικής πολιτικής η Ευρώπη (και μαζί της η Ελλάδα) μπορεί να επιβιώσει. Διαφορετικά είναι καταδικασμένη να αλλοιωθεί, να διαλυθεί και να πάψει να υπάρχει με την αρχική της προαιώνια μορφή.

Γιατί μόνο μπροστά στο αιώνιο δικαστήριο της ιστορίας κρίνονταν, κρίνονται και θα κριθούν τα πάντα. Αυτό είναι το μοναδικό σώμα το οποίο έχει την δικαιοδοσία να αποφασίσει την τύχη ολόκληρων λαών. Ελπίζω και είμαι σίγουρος πως η Ευρώπη δεν θα γονατίσει ένοχη μπροστά του αλλά θα αντλήσει την δύναμη μέσα από τους ανθρώπους της για να μπορέσει να αποκτήσει ξανά ισχύ και να επιβιώσει.