Μετά το δημοψήφισμα του Μπρέξιτ η ανησυχία για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει βαθιά διεισδύσει στο μυαλό των περισσοτέρων Ευρωπαίων.
Σε μια Ένωση η οποία χωρίς ταυτότητα, προσπαθεί εδώ και 40 χρόνια να ανακαλύψει τα βήματά της. Γυμνή από ιδεολογία, ενιαία οργάνωση και χωρίς ευελιξία, δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τις καρδιές των ανθρώπων.
Όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί την νιώθουν σαν την κακιά μητριά ενός αδιάφορου παραμυθιού. Όλοι οι λαοί αναπολούν το νόμισμά τους και την εποχή κατά την οποία είχαν τη δουλειά τους, όταν η κατάσταση μέσα στις κοινωνίες τους ήταν πιο νοικοκυρεμένη.
Χρόνο με το χρόνο η χολή των ανθρώπων σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες πικραίνεται όλο και πιο πολύ. Σαλβίνι, Λεπέν, Κούρτς, Ορμπάν, Κίτρινα Γιλέκα, Καταλονία, Εσθονία, Ελληνικό πρόβλημα και στο βάθος έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου. Μικρές και μεγάλες φωτιές έχουν ανάψει σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα, η στρατιωτική της ισχύ μειώνεται διαρκώς. Όταν η Ελλάδα η οποία αποτελεί την είσοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δαπανά πλέον μόλις το 2.5% του ήδη μειωμένου στο 50% του ΑΕΠ της, εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί οι ΗΠΑ εξακολουθούν ακόμα να καθορίζουν την τύχη των λαών της Ευρώπης. Και να σκεφτεί κανείς πως η Ελλάδα δαπανά τα περισσότερα χρήματα σε ποσοστό του ΑΕΠ, από οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την παρουσία του Ερντογάν, έχει ωθήσει την Τουρκία να σηκώσει κεφάλι απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη μετά από σχεδόν 100 χρόνια.
Στο εσωτερικό της Ένωσης η κατάσταση είναι επίσης πολύ άσχημη. Το ποσοστό των μεταναστών είναι πλέον ανεξέλεγκτο. Η ασταμάτητη, καθημερινή εισροή χιλιάδων μεταναστών, τροφοδοτεί με μπαρούτι μια βόμβα η οποία κανείς δεν γνωρίζει πότε θα εκραγεί. Σε κάποιες χώρες πλησιάζει ήδη το 20% του πληθυσμού. Η οικονομική πολιτική δε της Ένωσης είναι αστεία, αν όχι ανύπαρκτη. Με μόνη σχεδόν κερδισμένη την Γερμανία, αφού όλη η ροή του χρήματος καταλήγει εκεί, οι υπόλοιπες χώρες καταντούν εξαρτώμενες από την ντε φάκτο ηγεμόνα της Ένωσης.
Το μεγαλύτερο θύμα όλης αυτής της κατάστασης αποτελεί η Ελλάδα. Με την ανεργία ακόμα στα ύψη και την Τουρκία να απειλεί καθημερινά την ασφάλειά της, είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Εάν ο Ευρωπατριωτισμός αποτελούσε την κυρίαρχη ιδέα πάνω στην οποία είχε οικοδομηθεί η Ένωση, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Η προαγωγή μιας συμπαγούς Ευρωπαϊκής κοινωνίας πρέπει να αποτελέσει τον σκοπό μιας νέας Ένωσης. Γιατί είναι πλέον δεδομένο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση στη σημερινή της μορφή δεν θα μπορέσει να αντέξει πολλά χρόνια ακόμα. Όταν το συμφέρον ενός ή δύο μελών τίθεται πάνω από το συνολικό συμφέρον της κοινωνίας και του λαού της Ευρώπης, σημαίνει πως η πορεία της σημερινής Ένωσης προς το τέλος είναι ήδη προδιαγεγραμμένη.
Συμπαγής Ευρωπαϊκή κοινωνία σημαίνει πως με βάση την πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, έχει χτιστεί μεταξύ τους μία σχέση διαφορετική από τη σημερινή. Μεταφράζεται σε προσπάθεια των οικονομικά ισχυρών κρατών να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας μέσα στην κάθε χώρα μέλος, για να αποφεύγεται η άσκοπη μετακίνηση των νέων από τη μία χώρα στην άλλη. Μεταφράζεται σε παιδεία με την ίδια κατεύθυνση σε όλες τις χώρες, με κύριο στόχο την δημιουργία χαρακτήρα, την ανάπτυξη κριτικής σκέψης, την έρευνα και το χτίσιμο της προσωπικότητας των νέων.
Μεταφράζεται σε προστασία της κοινωνίας από κάθε επικίνδυνο εξωτερικό παράγοντα. Σημαίνει ριζική επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος, χωρίς να επιβαρύνεται αβάσταχτα καμιά χώρα, όπως σήμερα επιβαρύνεται η Ελλάδα για να εξασφαλίζει επιπλέον χρηματοδότηση το υδροκέφαλο κράτος της. Σημαίνει συντονισμένη οικονομική πολιτική για την ευδαιμονία όλων των λαών της Ευρώπης, ώστε το ενιαίο νόμισμα να αποκτήσει το πραγματικό του αντίκρισμα σε όλες τις χώρες. Και φυσικά σημαίνει ευρωβουλή με υπεύθυνο πρόεδρο και όχι το σημερινό ανούσιο συνονθύλευμα.
Για όλα αυτά ωστόσο είναι απαραίτητη η καλλιέργεια της ιδέας του Ευρωπατριωτισμού μέσα στις διαφορετικές κοινωνίες της Ευρώπης. Μια ιδέα ταυτόσημη με την αγάπη για την Ήπειρό μας και τους λαούς της. Όσο η Ευρώπη θα ζει στη σκιά της Ρωσίας και των ΗΠΑ, η ειρήνη μεταξύ των λαών της θα είναι εύθραυστη. Μια ειρήνη η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσει η Ευρώπη σαν ενιαία οντότητα να αποκτήσει το κύρος το οποίο της αξίζει. Και αποκτώντας αυτό το κύρος να πάψει να αποτελεί μήλον της έριδος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.
Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει κάποτε πραγματικά ενιαία ψυχή και καρδιά για να μπορέσουν οι λαοί της να επιβιώσουν τα επόμενα χρόνια. Χρόνια τα οποία αναμένονται δύσκολα λόγω των επερχόμενων πολύ σημαντικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως η Ελλάδα αποτελεί κομμάτι του σώματος και το πιο σημαντικό σπλάχνο της Ευρωπαϊκής ηπείρου.