Όλοι μπορούν να αντιληφθούν τη χλιαρότητα με την οποία οι σημερινοί πολιτικοί αντιμετωπίζουν τα πιο σημαντικά οικονομικά, κοινωνικά και Εθνικά θέματα. Αντίθετα, ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να καταλάβει πως οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι του λαού ενεργοποιούν τις λειτουργίες τους μόνο όταν χρειάζεται να υπερασπίσουν πρώτα τα προσωπικά τους συμφέροντα και έπειτα εκείνα των κομμάτων, στα οποία κατά καιρούς αποτελούν μέλος.
Με πρωτοφανή ζήλο αγωνίζονται καθημερινά για μια θέση στον ήλιο της Βουλής των Ελλήνων. Αυτός είναι ο μοναδικός τους στόχος και συγκεντρώνουν μια φορά κάθε τέσσερα χρονιά όλες τις δυνάμεις τους για να τον πετύχουν.
Σε άλλες περιπτώσεις, όπως παρατηρήθηκε πρόσφατα με το θέμα του ονόματος των Σκοπίων, αντλούν ό,τι ψυχικά αποθέματα τούς έχουν απομείνει για να μπορέσουν να διατηρήσουν έστω για μια ημέρα επιπλέον το Βουλευτικό τους αξίωμα. Όχι φυσικά για να αφιερώσουν το χρόνο και το ταλέντο τους στην υπηρεσία του λαού και του έθνους, αλλά για να εξασφαλίσουν τις σχετικές παροχές του αξιώματος αυτού.
Το αποτέλεσμα αυτής της ξεκάθαρης εξαπάτησης είναι η καταφυγή όλο και περισσοτέρων πολίτων προς τα «άκρα».
Πρόσφατη δημοσκόπηση εμφανίζει περαιτέρω αύξηση των ποσοστών «ακραίων» κομμάτων, επιβεβαιώνοντας αυτόν τον αδιαμφισβήτητο κανόνα. Η συμπεριφορά αυτή, σχεδόν όλων των σύγχρονων πολιτικών, αποτελεί και το αδύνατο σημείο του εσωτερικού εχθρού της Ελλάδας ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ανεξέλεγκτο πλέον κρατισμό.
Ωστόσο, το πιο σημαντικό σημείο του ζητήματος αυτού είναι η εύρεση εναλλακτικής λύσης, η οποία αυτή τη στιγμή ξεπροβάλλει αποκλειστικά και μόνο από τα λεγόμενα «άκρα». Και ίσως ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός πως όλα τα κόμματα έχοντας αφουγκραστεί την τάση αυτή, αναπτύσσουν συνεχώς μια «ακραία» ρητορική, η οποία φυσικά δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα παρά μόνο μπορεί να διαλύσει σε κομμάτια το ήδη αποπροσανατολισμένο κοινωνικό σύνολο.
Η Ελλάδα πρέπει αυτή τη στιγμή να αποφασίσει ποια πορεία θα επιλέξει στο μέλλον. Οι επιλογές είναι δύο.
Η πρώτη είναι αυτή των τελευταίων δεκαετιών, η οποία την οδηγεί στην κατακόρυφη πτώση. Η δεύτερη είναι αυτή η οποία μπορεί να την διασώσει, διαμορφώνοντας τις κατάλληλες συνθήκες κάτω από τις οποίες ένα Ελληνικό κράτος μπορεί πράγματι να τεθεί στην υπηρεσία των πολιτών του. Ένα κράτος στελεχωμένο από εξειδικευμένους ανθρώπους και όχι από κομματικά στελέχη. Ένα κράτος το οποίο πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για την επιστροφή όλων των Ελλήνων μεταναστών οι οποίοι εγκατέλειψαν την πατρίδα μας την τελευταία δεκαετία. Ένα κράτος το οποίο πρέπει να μειώσει την οικονομική του δραστηριότητα, απελευθερώνοντας ξανά την ιδιωτική πρωτοβουλία. Δημιουργώντας ξανά ένα παιδαγωγικό σύστημα προς την επαναφορά της Εθνικής συνείδησης στο μυαλό και τις καρδιές όλων των νέων. Θέτοντας όλοι την ενέργεια, τον δυναμισμό και το ταλέντο των πολίτων στην υπηρεσία του Έθνους, για την επίτευξη ενός πολύ μεγαλύτερου συνολικού σκοπού.
Μόνο μετά από μια προσπάθεια σαν αυτή, η οικονομία της Ελλάδας μπορεί να ανακάμψει. Γιατί η οικονομία εξαρτάται πάνω από όλα από τη δημιουργική δραστηριότητα των πολιτών και όχι από την χλιαρή και αναιμική δραστηριότητα του κράτους, η οποία μόνο τα συμφέροντα των πολιτικών και των συνδικαλιστών εξυπηρετεί. Και είναι αυτή η κρατική δραστηριότητα η οποία αποτελεί την αιτία της ανόδου της ανεργίας αλλά και της επανεμφάνισης της Τουρκικής απειλής πάνω από τις ζωές μας. Γιατί πολύ απλά όλες οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη στηρίζουν την επιτυχία τους σε μια αρχή. Η αρχή αυτή είναι η μετατροπή μια ισχυρής ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας σε πολιτική και στρατιωτική δύναμη και αντίστροφα, η προστασία της δραστηριότητας αυτής από μια ισχυρή πολιτικά και στρατιωτικά χώρα.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των ανθρώπων πρέπει να καλλιεργηθεί και να αξιοποιηθεί σωστά. Οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι όταν αναμένουν ένα επίδομα κάποιων δεκάδων ευρώ από το κράτος για να ζήσουν. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι όταν μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους στο έπακρο και να αυξήσουν την ευημερία τους δια μέσου της προσωπικής τους εργασίας, προσφέροντας ταυτόχρονα ό,τι μπορούν για το συμφέρον όλου του κοινωνικού συνόλου. Τότε μόνο μπορούν να περπατήσουν με το κεφάλι ψηλά.
Πρέπει λοιπόν ξεκάθαρα να δηλωθεί και να καταστεί κατανοητό από όλους τους πολίτες πως η κατάρρευση της εθνικής συνείδησης και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας οδήγησε την Ελλάδα στην σημερινή οικονομική και κοινωνική άβυσσο. Οι Έλληνες πρέπει να ξαναποκτήσουν θέληση για ζωή και δημιουργία. Δεν είναι οι Βουλευτές και οι πολιτικοί εκείνοι οι οποίοι μπορούν λύσουν το σημερινό γόρδιο δεσμό. Είναι το πνεύμα των ιδίων των πολιτών το οποίο πρέπει σταδιακά να αναπτυχθεί ξανά, ώστε να καθαρίσει την οικονομικοκοινωνική ζωή της πατρίδας μας από αυτόν τον διαβρωτικό κρατισμό.
Ας γίνει η σκέψη αυτή σημαία και οδηγός των Ελλήνων για να μπορέσουμε κάποτε να αισθανθούμε ξανά πραγματικά ελεύθεροι. Ας αντιτάξουμε απέναντι στη χλιαρότητα των πολιτικών την αστείρευτη ενέργεια και την έμφυτη ευσυνειδησία της πλειοψηφίας των πολίτων. Ας πιέσουμε με όλη μας την δύναμη επάνω στο πιο αδύνατο σημείο του εσωτερικού μας εχθρού. Την αδράνειά του.